Za neviditelným pokladem
Dalekohled sice nepotřebuji, přesto zůstávají místa, kam nedohlédnu ani svým ostřížím zrakem. Byla by však škoda, kdybych ti je neukázal. Skrývají totiž poklady! Podzemí Ústeckého kraje je na ně mimořádně bohaté. Kvůli uhlí, cínu, stříbru a dalším žádaným nerostům tu stovky let lidé kopají a kopají. Vedle těch obřích kráterů, co se možná jednou promění v jezera, tak vznikly i kilometry tunelů. V Jiřetíně pod Jedlovou můžeš jeden prozkoumat. Jmenuje se Štola svatého Jana Evangelisty a je starý přes 200 let. Tady to mají děti lepší než dospělí, nemusí se tak často ohýbat. Já dovnitř nepoletím, předám tě kolegům netopýrům, to je jejich království. Vracím se domů na svůj komín. Ty už mě nepotřebuješ. Už se v Ústeckém kraji vyznáš stejně dobře jako já.
За невидимим скарбом
Xоча бінокль мені не потрібен, є місця, які я не можу розгледіти навіть своїм гострим зором. Але було б шкода, якби я тобі їх не показав. В них приховані скарби! Надзвичайно багате на них підземелля Устецького краю. У пошуках вугілля, олова, срібла та інших корисних копалин люди копали і копали тут сотню років. Окрім тих гігантських кратерів, які колись перетворяться на озера, там утворились ще й кілометрові тунелі. В Йіржетін-под-Єдловою можеш один оглянути. Він називається Штольня Св. Євангеліста Іоанна, і йому понад 200 років. Тут дітям краще, ніж дорослим, їм не доводиться так часто згинатися. Я всередину не полечу, передам це своїм побратимам кажанам, це їхнє королівство. Я повертаюсь додому до свого димоходу. Я тобі більше не потрібен. Ти вже знаєш Устецький край, добре, як і я.
